Kuća za odmor Lolić
- lokacija – Banja Luka
- tim – arhitektura: Miomirka Dragomirović Trbić, Bojana Grebenar, Slavko Knežević
- površine – BGP: 120.85m2
- parcela: 52 000 m2
- god. proj.: 2017. god.
Kuća arhetipskog oblika koja spaja tradicionalni sistem gradnje i savremeni način korišćenja prostora.
Nalazi se na jednoj od najviših tački Banja Luke, udaljena svega 15 minuta od centra grada, gdje se sa svake tačke parcele pružaju neprekinute vizure, na mjestu koje inspiriše sva čula, te samim tim i mjesto koje je umnogome uticalo na oblikovanje ovog objekta. Prirodno okruženje koje istovremeno zahtjeva da se od njega zaštitite, i u njemu uživate.
Radi se o rekonstrukciji stare kamene kuće, sagrađene 1926.godine. Kuća površine 60 m2, debelih kamenih zidova, i zemljanog poda, sa malim precizno pozicioniranim otvorima, na dužim fasadama, i dvovodnim drvenim krovom. Koncept je bio da se što manjom intervencijom dobije što više kvalitetnog prstora, te da se objekat privede namjeni kuće za odmor, bjegu od svakodnevnice u gradu.
Metodologija projektovanja ogledala se u istraživanju oblika nadogradnje, odnosno minimalnom mogućem izduživanju objekta u visinu, koji bi omogućio smjestanje dnevne zone u prizemlje i noćne zone na galeriji. Urađen je novi krov koje se lomi tako da prelazi u zidove, i na taj način obezbijeđuje dovoljnu visinu na galeriji.
Oblikovanje, odnosno istraživanje geometrije krova bio je poseban izazov tokom projektovanje. Pristup je bio sledeći: sljeme krova je zarotirano u odnosu na pravac pruzanja sljemenja postojećeg krova, a kako bi svaka od krovnih ravni ostala planarna, tačnije trapezoidna, da se ne bi formirala iz trouglova, dijelovi zidova koji se nastavljaju na krov takođe su formirani kao trapezi. Za zidove i krov korišćena je drvena konstrukcija, ispunjeno termoizolacijom sa završnom obradom u ravnom čeličnom limu.
Prilikom izbora materijala vodilo se računa da se ne naruši izgled postojećeg objekta, kao i prirodni kontekst. Korišćeni su prirodni materijali, jednostavne obrade i suvi sistem gradnje. Zadržani su kameni zidovi koliko je to bilo moguće, ojačani mjestimično kako bi objezbijedili statičku stabilnost objekta, na zidove je dodata betonska greda, na koju su oslonjeni zidovi nadogradnje I drvene grede koje formiraju galeriju.
Prizemlje je koncipirano kao jedinstven prostor dnevne zone sa kuhinjom i trpezarijom, iza kuhinje, a ispod stepenista dobijen je prostor za kupatilo. Stepeniste je dvokrako, montazno, koje krece iz prostora trpezarije, i završava na galeriji, koja zauzima jednu polovinu ukupnog prostora, dok je prostor iznad dnevne sobe duple visine. Zadržan je postojeći ulaz u objekat, a naspram njega jedan od postojećih prozorskih otvora poroširen je da obezbijedi izlaz napolje u baštu.
Bitna odrednica koncepta je u tome da krovne ravni prate funkcije kuće. Tako da krov “prati” korisnika koji se kreće prostorom, prvobitno prati krivu kretanja stepeništem, zatim dijagonalno kretanje galerijom između kreveta i radnog prostora. Krov je prosječen sa dva prozora, koja obezbijeđuju dovoljno svjetla i pogled kako na galeriji tako i u prostoru dnevne sobe. Prozori se nastavljaju na pravac postojećih prozora na kamenim zidovima, idu kroz drveni zid i prerastaju u krovni prozor, koji obezbijeđuje fantastične vizure.
