Po svojim morfološkim odlikama kuća prati konstrukciju terena, prirodno se nadovezujući na njega. Ovo poslednje je unekoliko narušeno uvođenjem asimetrične forme u južnom dijelu kuće koja probija ravan ugla i postaje odraz organske forme. Ovim postupkom podcrtava se komunikacija i usmjerenost kuće na prirodu, kako u kontekstu njene otvorenosti i upućenosti na spoljašnji prostor, tako i u metaforičnosti u izrazu i inspiraciji tokom procesa projektovanja. U stilskom smislu, izvjestan duh monumentalnosti koji provijava eksterijerom objekta, u vezi je sa lokacijom i okruženjem. Taj naglašeni urbani karakter sa jedne strane i pomenuta intencija za stvaranje čvrste veze sa prirodom, oličavaju dualnost kao sveprisutni princip svake pojave u prirodi.
Glavni ulaz u poslovni prostor naglašen je rasporedom masa na objektu, a uređenjem terena i hortikulturom odvojen je ulaz u stambeni dio i simbolizuje granicu između radnog i prostora za život porodice. Ta razlika u funkcijama koje su u tijesnoj fizičkoj vezi, ali istovremeno i potpuno individualizovane u materijalizaciji i funkciji vidljiva je kako spolja tako i unutra. Funkcionalne cjeline su grupisane i izdvojene i kao takve one u cjelini pripadaju životu porodice koji se odvija unutar kuće, ali ga istovremeno i uređuju, olakšavaju, konotiraju.